“Ik heb veel geluk gehad. Want tegenwoordig vermoorden ze kinderen vaak meteen. Dan kunnen ze tenminste niks meer zeggen. Soms ben ik nog wel bang. Dat hij wraak neemt. Omdat ik hem toch heb verraden. Dan kan ik niet slapen. Vroeger zei hij van die rare dingen. Niks tegen je moeder zeggen, anders krijg je geen soep meer.” Kees (12)
Uit: ‘Een plek onder de zon’, een uitgave van brancheorganisatie VOG ( Maatschappelijke OndernemersGroep ), naar aanleiding van de aankomende Jeugdzorgwet. Jongeren vertellen over hun problemen en de zorg en hulp die zij kregen en maken zo zelf de noodzaak tot veranderen voelbaar. Tekst, in samenwerking met en in opdracht van communicatiebureau Het Kantoor.
“Alles heeft een omhulsel. Daarbinnen gebeurt het. Dat vond ik als klein kind al fascinerend. Ik haalde alles uit elkaar. Broodroosters, kapotte tv’s en oude radio’s. Ik was acht en ik snapte er niks van. Wat doen al die chromen stukjes, veertjes en draadjes? Toen ik vijftien was kocht ik een oude Puch. Midden in de winter haalde ik het ding in onze oude schuur uit elkaar. Ik maakte de onderdelen schoon en zette alles weer terug op zijn plek. Hij deed het als de beste.”
Uit: Dr. Theo, een gids voor competentiegericht onderwijs voor Koning Willem I College, bedoeld om docenten warm te maken deze onderwijsvorm´. Docenten, studenten en mensen uit het bedrijfsleven beschrijven een fictieve toekomst, die binnen bereik is gekomen dankzij het nieuwe leren. Tekst in opdracht van communicatiebureau Het Inventief.
“Therese wist dat ze dorpen aanvielen. Ze had gehoord van de men on horseback, krijgsheren en manschappen, gesteund door de Soedanese regering. Hoe ze de hutten uitbrandden, de velden vernielden, vrouwen verkrachtten en kinderen oppakten om ze in het noorden als slaaf te verkopen. Op een dag, tijdens het koken, ziet Theresa van ver haar dorpsgenoten aan komen rennen…”
Uit: Pax Communicatie, ledenmagazine Pax Christi .
“In 2004 dansten mensen van verschillende etnische achtergrond in Mahagi op muziek. Het is het resultaat van een ambitieus verzoeningsprogramma waarmee Pax Christi en haar partners in 2004 werkten in Ituri, in Noordoost-Congo.”
Uit: het Jaarverslag van Pax Christi . Gevers willen weten waar hun geld heen gaat en of het goed is besteed. Ik maakte het concept voor het jaarverslag, waarin informatie gelaagd wordt gebracht. Projecten en activiteiten zijn beschreven naar zowel thema als regio. Cijfers maken het werk zo concreet mogelijk.
“Na een hersenbloeding lag Carla twee dagen in coma. Toen ze bijkwam was niets meer hetzelfde. Lopen ging moeizaam. De koffie ging steeds naast de mok. De oefeningen in het revalidatiecentrum hielpen de ergste stramheid uit haar lijf. Maar in haar hoofd bleef het een warboel. Daar stond ze weer, met haar winterjas aan midden in de kamer, zonder idee waarom. Het maakte haar woedend.”
Uit: een serie advertenties voor MEE . De advertenties verschijnen in huis-aan-huisbladen en het regionale dagblad en geven de cliënten van MEE een gezicht; ze maken duidelijk voor wie MEE werkt en wat het werk oplevert. Ik bedacht het concept en schreef de teksten.
“Een efficiënte inzet met groot effect. Dat is Integrale Vroeghulp. Geen kastjes en geen muren. Geen verkokering en onnodige bureaucratie. Geen ouders die moeten shoppen voor oplossingen. De netwerkpartners van Integrale Vroeghulp beginnen bij de vraag van het kind en het gezin en organiseren de hulp en ondersteuning daaromheen.”
Uit: ‘2011 in Vogelvlucht’. Een mini-jaarverslag voor Integrale Vroeghulp West-Brabant vertelt in 10 citaten wat Integrale Vroeghulp te bieden heeft; aan het onderwijs, aan gemeenten en Centra voor Jeugd en Gezin, aan professionals die werken voor jeugd, en op de allereerste plaats natuurlijk; aan kinderen zelf. Korte infographics geven daarnaast snel info over de aard en de omvang van het werk.